Ciemnogrodu dzień powszedni (90)
Dnia czwartego czerwca tego roku byłem w towarzystwie Michała Oleksyna (jego wpisy na Twitterze/X zawsze są ciekawe) na wiecu zwołanym przez premiera Donalda Tuska. Z patodziennikarskiego obowiązku została ogłoszona klapa frekwencyjna. Szczególnie ucieszyli się „obdzwonieni” i ci, co żerowali na kasie z Funduszu Sprawiedliwości, pospolici symetryści też byli radzi.
Długo nic nie pisałem na tematy, nazwijmy to, polityczne. Nie pisałem, bo inni piszą lepiej, bo ileż razy można pisać to samo, bo praktycznie to i tak rzucanie grochem o ścianę, itp. Ale czasem muszę, bo się uduszę…
Ciemnogrodu dzień powszedni (88)
Gardzę tymi, którzy nauczyli mnie pogardy (trawestuję tu słowa Bolesława Micińskiego odnoszące się do totalitarystów). Nie jest mi z tym uczuciem dobrze, lecz nie widzę powodu, aby nie dawać mu folgi w sytuacji, gdy zmuszony jestem pogardzać tymi, którzy nie dość, że na to w pełni zasługują, to każdego dnia robią wszystko, bym nie zapomniał o tym, jakie dno moralne i etyczne (pomijam już intelekt) sobą przedstawiają.
Ciemnogrodu dzień powszedni (87)
Nie wiem, jak to jest być politykiem. Ale wiem, że praca polityka to usługi dla ludności. Jeśli jest czymś innym – to pasożytnictwo. Po zwycięskich wyborach 15 października 2023 roku dużo się zmieniło, dużo naprawiono. Brak jest jednak komunikacji z wyborcami.
Andrzej Duda. Temat rzeka. Ba, temat jak Wielki Kanion Kolorado. Facet wielu talentów i sukcesów. Prezydent Wszystkich Polaków. Co do jednego. Zwłaszcza tych nienarodzonych. Mistrz gry z gumowym krabem. Człowiek, który potrafi znaleźć prezydenta USA nawet w… toalecie. Szacun. Niewielu tak potrafi.
Ciemnogrodu dzień powszedni (86)
Chciałem zacząć ten tekst od konstatacji, że triumfują polityczni przestępy zblatowani z #CzwartaPseudoWładza, ale to banalne. Nas obsztorcowują z każdej strony za wdzięczność i… niewdzięczność ci, których – my, głupi – broniliśmy za pisizmu. Chyba zbyt długo byliśmy mili.
Ciemnogrodu dzień powszedni (85)
– Głosowałeś w wyborach 7 kwietnia?
– A to były jakieś wybory?
Ciemnogrodu dzień powszedni (84)
Nie głosujesz – nie masz wyboru. Truizm. Ktoś zauważy, że jak się nie pije, to się nie ma kaca. Ale zgagę mieć można. Bo bez udziału w wyborach także oddajemy głos, tyle że na tych, co zwyciężyli.
Ciemnogrodu dzień powszedni (83)
Jeśli jesteśmy hejterami, to na nas nie zasłużyliście. Wy, politycy, którzyście uwierzyli, że raz na was oddany głos jest oddany na zawsze. Dziś już i nareszcie (co nie znaczy, iż nieodwołalnie) nie ma PiS-u u władzy. My nie musimy wam pomagać, jesteśmy wam niepotrzebni, może ciążymy wam, bo macie nagle takie poczucie subtelnego smaku, że…
Ciemnogrodu dzień powszedni (82)
Nikt nie jest winny temu, że nie jest piękny zewnętrznie, ale inaczej ma się sprawa z jego byciem wśród ludzi. Uroda duchowa znakomicie może rekompensować brak gładkiej powierzchowności. Przesądy przypisują brzydocie zły charakter. Pokutuje też przekonanie, że kto nieładny, ten za to mści się na innych.
Ciemnogrodu dzień powszedni (81)
Pomyślność nie wymaga uzasadnienia. Od szczęścia nie domagamy się wytłumaczenia. Dopiero porażka pobudza do refleksji. Na razie nam się wydaje (w gruncie rzeczy dosyć słusznie), że wygraliśmy z opresyjnym systemem wprowadzanym przez PiS. Sądzimy, że w wyborach samorządowych i europejskich dokończymy przywracanie normalności, „sczyścimy” pisizm. Osobiście wierzę w nasze możliwości, ale boję się o mobilizację
Ciemnogrodu dzień powszedni (79)
Czy najwyższy urzędnik państwowy, wybrany w wyborach powszechnych (pomińmy ich wątpliwą wiarygodność w przypadku jego drugiej kadencji) może być wrogiem własnej ojczyzny? A przynajmniej zachowywać się tak, jak gdyby nim był? W dodatku
Ciemnogrodu dzień powszedni (78)
Adam Mickiewicz w objaśnieniach do Dziadów cz. III pisał: W Rosji, ażeby nie być chłopem albo kupcem, słowem, aby mieć przywilej uwalniający od kary knuta, trzeba wejść w służbę rządową i pozyskać tak nazwaną klasę albo czyn.
Twierdzenie, że patrzenie władzy na ręce jest głównym zadaniem niezależnych mediów to coś w rodzaju mitu założycielskiego czwartej władzy w Polsce. Próbowałem sobie przypomnieć, którzy z dziennikarzy zapewniających dziś, że będą władzy patrzyli na ręce, składali takie zapewnienia – i je realizowali – za czasów PiS. Znalazłem wiele przypadków patrzenia na ręce ówczesnej opozycji, ale rządy PiS tylko dla garstki dziennikarzy były obiektem krytycznej obserwacji.
Zdaje się, że wreszcie mamy porządny rząd. Wprawdzie nadal poprzednicy „głowią się i troją” (tak rzekł jakiś ignorant, ale mnie to ubawiło), żeby zabetonować (to zresztą dowód na to, iż są betonem na wzór komuchów) maksymalnie wiele zawłaszczonych przez osoby z ich układu obszarów. Z pewnością będzie konieczna stanowczość w odzyskiwaniu państwa przez siły demokratyczne, czyli zwycięską koalicję 15 października. Wierzę, że się uda!