Dzielenie się muzycznymi dźwiękami, na które trafiam daje mi sporo radości. Takiej prawdziwej, bez podtekstów. Gdy moje znaleziska spotykają się z akceptacją i dają Wam chwilę wytchnienia, jestem jeszcze bardziej ucieszony.
Czasami trzymam coś w tajemnicy, przez krótki czas, by opisać lub opowiedzieć o czymś więcej. Kiedy indziej, okoliczności w jakich się znajdujemy, wymagają szybkiego działania – znalezienia czegoś co szybko nas uspokoi, wyciszy, pozwoli na ucieczkę od świata zewnętrznego, który jest jaki jest. Niekiedy uciekam w świat książek, jeśli myśli są w miarę spokojne, ostatnio więcej czasu spędzam słuchając muzyki – różnej i różniastej.
Mocniejszą, dla mnie bardzo mocną, stroną zespołu Evergrey jest jego wokalista – Tom Englund. Jego głos dodaje wiele, bardzo wiele do melancholijnej muzyki (taka właśnie ona jest, choć Evergrey to zespół metalowy) – jest odpowiednio mocny, a zarazem delikatny. O tym jednak innym razem.
Jego spotkanie z pianistą, Vikramem Shankarem, zaowocowało powstaniem projektu Silent Skies i dwoma albumami Satellites z roku 2020 i Nectar z 2022. Dla mnie obcowanie z ich muzyką zaczęło się zaledwie dziś rano – od pyty Nectar. Nie mogę się oderwać od tego albumu. Albumu delikatnego, cudownego …. mógłbym tutaj wpisywać różne przymiotniki wyrażające zachwyt. Zamiast tego wstawię link do jednej z kompozycji i napiszę, że zamiast sprawdzać nagranie w YouTube, kliknijcie w link do serwisu streamingowego (na końcu artykułu) i zasłuchajcie się całą płytę – nie pożałujecie – reklamacji nie przyjmuje.
Pozostawiam Was z tymi dźwiękami …
Do następnego razu.
I to też przeczytałem 😉