Nie ma nic lepszego, jak wymyślić sobie nowe wyzwanie, gdy inne leżą i krzyczą nie zapomnij o mnie. Nic z tych rzeczy. Powolutku, małymi krokami (tak podobno jest najlepiej) zaczynam wprowadzać nowe, wracać do starych, niektóre pozostawiając bez zmian, a niektóre z moich projektów reformować. Nie ulepszać, zmieniać, podporządkować nowej sytuacji, tak by mogły być dalej prowadzone.
Ciągle, każdego dnia czytam, jak to po jednej stronie sporu politycznego zebrała się grupa tolerancyjnych ludzi, a po drugiej tych ohydnych bez empatii i zrozumienia dla drugiego człowieka.
Cel – napisać muzyczny felieton.
Niby proste, tym bardziej gdy myśli się o nim co najmniej kilkanaście razy dziennie (tak jakoś wychodzi).
Zasiadając do pisania tego tekstu zacząłem się zastanawiać nad jedną kwestią. Co jest trudniejsze – bycie overthinkerem czy życie z taką osobą? Bo przecież my tacy jesteśmy i raczej nic tego już nie zmieni, a osoba chcąca żyć z kimś takim musi uważać na wiele, bardzo wiele spraw.