Wykopalista nr 17: Made in Heaven, część ostatnia
To już czwarta i zarazem ostatnia część ciekawostek o płycie Made in Heaven zespołu Queen. Na końcu tekstu znajdziecie linki do poprzednich trzech części.
Too Much Love Will Kill You to utwór powstały w wyniku współpracy Briana Maya, Franka Muskera, brytyjskiego songwritera, współpracującego z wieloma znanymi artystami i grupami, m. in. z Jennifer Rush, Sheeną Easton, The Babys, czy Bucks Fizz oraz Elizabeth Lamers. Został nagrany gdzieś w okolicach 1988 roku pomiędzy sesjami do A Kind of Magic i The Miracle.
Pierwotnie miał znaleźć się na tym drugim albumie właśnie, ale z powodu problemów kontraktowych – zespół Queen zdecydował, iż wszystkie utwory na The Miracle będą opisane jako dzieła grupowe – nie znalazł się na nim. Po śmierci Freddiego May przearanżował kompozycję, która po raz pierwszy publicznie została wykonana na Wembley w czasie The Freddie Mercury Tribute Concert. W związku z tym powstały błędne teorie, że to swego rodzaju trybut, czy epitafium dla Freddiego. Song ten natomiast jest odzwierciedleniem sytuacji, jaka miała miejsce po rozstaniu Maya z jego pierwszą żoną i fascynacji przyszłą.
Następnie nagranie znalazło się na solowej płycie Maya Back to the Light (1992 r.) oraz singlu z tej płyty odnosząc dość duży sukces.
Wersja z wokalem Mercury’ego nagrana w 1989 roku znalazła się na Made in Heaven oraz Greatest Hits III. A w 2003 roku Queen wykonał ten utwór wspólnie z Luciano Pavarottim, który część słów zaśpiewał po włosku.
I jeszcze jedna ciekawostka dotycząca tego utworu. W 1997 roku kompozycja Maya dostała nagrodę imienia Ivora Novello – Best Song Musically and Lyrically. A Brian przyjmując ją powiedział te słowa: Gdyby kiedykolwiek istniała piosenka, za którą chciałbym dostać nagrodę, to byłaby to ta. Być może istnieją dwa ich rodzaje. Niektóre piosenki powstają po prostu dlatego, że ktoś siada i decyduje się ją napisać. Ale jest inny rodzaj, jak ten, który trzeba napisać, bo piszący nie ma wyboru. Stało się to w czasie, kiedy przechodziłem bardzo trudny okres; została napisana jako rodzaj terapii. W tym przypadku ja byłem pacjentem, a Frank [Musker – przyp. mój] był terapeutą, który pomógł mi przez to przejść. Piosenka była ważną częścią mojego życia i nadal jest, więc ta nagroda wiele dla mnie znaczy.
You Don’t Fool Me to song, którego mogło nie być. Przed wydaniem Made in Heaven były tylko skrawki materiału ze śpiewem Freddiego. Dużą robotę wykonał producent David Richards tworząc z tych skrawków pierwotną całość. Następnie przedstawił ją pozostałym członkom zespołu, którzy dokładając chórki i swoje instrumenty ukończyli utwór.
Muzyczne wideo opowiada o młodym mężczyźnie, który spotyka w nocnym klubie swoją byłą dziewczynę i wspomina ich krótką znajomość. Są teorie mówiące, że to kontynuacja historii opowiadanej w Play the Game i It’s a Hard Life.
I w zasadzie to koniec ciekawostek o płycie Wyprodukowanej w niebie. Na koniec (prawie) zostawiono ostatni utwór będący w całości dziełem Freddiego. May opowiedział później, że Mercury stworzył ten utwór w domku zwanym The Duck House widocznym na okładce Made in Heaven. Klimat A Winter’s Tale jest nieco psychodeliczny, inspirowany między innymi tym, co widział wokalista przez okna tego domku.
Muzyczne wideo nakręcone już po śmierci frontmana Queen przybrało formę epitafium, w którym możemy zobaczyć notatki Freddiego do tego utworu oraz migawki z jego niegdysiejszych występów.
Na już naprawdę sam koniec, na wydawnictwie znalazł się „ukryty” utwór bez żadnego tytułu trwający ponad dwadzieścia dwie minuty. W 2015 roku ukazała się winylowa dwupłytowa reedycja płyty, a utwór ten zajmuje całą stronę D i nadano mu tytuł 13 i jest wymieniony na okładce. I to by było tym razem na tyle…
Made in Heaven, część pierwsza
Made in Heaven, część druga
Made in Heaven, cżęśc trzecia
_______________________________________
Jeśli podobał ci się mój tekst, to proszę kliknij w link i postaw mi kawę.
Wcześniejsze, nie tylko o polityce, można znaleźć TUTAJ.